ညွာရင္းျပဴတ္ ရြက္ၾကီြ ကစပ္သံနန္ ့
ဒယိမ္းဒယုိင္ လက္ေခ်ာင္းအုိတိ
သီြးအတိ ျပီးလုိ ့
ကႏၱာရလယ္ေတာထဲ
သဘာဝ အနက္ေရာင္ေတးတိ
ဆြဆြီးပပ်စ္ ၾကားလာရေရ
ရယ္ထဲထိ လြမ္းတတ္လာခဗ်ာယ္...။
ျပာဟေဟာက္ ေက်းလက္ေဟာင္းေခ်မွာ
ဖူပရစ္ဝီနိန္ေရ လူယုိင္ေက်းမွဳ
ခ်က္ျမဳတ္ပင္ျခီရင္း
ဘဝစြာ ဟန္ခ်က္ညီ စီးဆင္းတုန္း...
အကြိအေကာက္မဲ့ရာဆုိေက
ေလာကကို ျငိးငိြျခင္း ကမ္းပါးတစ္ေလ်ွာက္
ေခတ္အဆင္တံဆာတိနန္ ့
ေဒအတုိင္း ငတ္မြတ္ခ...
ငတ္မြတ္ျခင္းစြာ အဂင့္ကား ျပည့္စုံခလုိ ့လား...။
သီြးသားက ဆာေလာင္မွဳနန္ ့
ဆန္ ့က်င္ဖက္အနာဂတ္
ေဒ အက္ကြဲ ေျခာက္စိတ္နိန္ေရ တလင္းျပာေခ်မွာ
တပုံတပင္ စုိက္ပ်ိဳးခ်င္ခေရ
ျပီးေက တစ္ပုံတစ္ပင္ စားသုံးခ်င္ခေရ
ဆႏၵထဲက ျငီးသံ ပ...။
ရီျခား ျမီျခားမွာ လွဳိင္းခတ္သံတိ ၾကားၾကားလာရယာ
ခ်စ္ေတ လူတိ အိပ္ေမာက်နိန္ေရ
အာကာသ ပင္ျမင့္ေတာစိမ္းကို
သသြိ ့ေခ် အရာက္လားကတ္ေမ...
ဆည္းဆာမတုံးခင္ ရႊီဒူပန္းတိ ဆြတ္ကတ္ဖုိ ့
နီမညိွးေခ်ာင္မွာ ျမစိမ္းေရာင္ သစ္ဖုတိတူးကတ္ဖုိ ့
ေကာင္းကင္ ဒုိးယုိေပါက္ထိ
သြသြိ ့ေခ် အေရာက္လားကတ္ေမ
လာ...ႏြီဦးလည္း ၾကီြဖုိ ့ယာထင္ယင့္...။
ခိုင္ရမၼာ(၂၆.၂.၂၀၀၈)
(လြန္ခေရ ၃ ႏွစ္ေလာက္က ရမ္းျဗဲက ဇာတိ ကၽြန္းရြာေခ်မွာ ရီးခေရ ကဗ်ာေခ်)
No comments:
Post a Comment