Saturday 22 October 2011

ပစၥကၡလြမ္းခ်င္း

ဂုေလာက္ဆုိေက
ပင္လယ္ရီေသာက္ေတ ေက်ာင္းၾကီးလမ္းမွာ
မ်က္ႏွာသိ ရြက္စိမ္းႏုတိနန္ ့
၂၀၀၈ သားေပါက္တိ
ထြီးေရာယွက္တင္ ဝီနိန္ေလာက္ေတ...

ေဆာင္းရရင့္ထက္မွာ
ပင္လယ္ကမ္းစပ္အတုိင္း
ဆားငံငြိတိနန္ ့တတူေပ်ာ္ဝင္ဖုိ ့
သတၱိမဟိခစြာ မဟုတ္ပါ စစ္ေတြ
အဂင့္ လြမ္းယင္းနန္ ့ ငါလြင့္ၾကီြခစြာပါ...

ျဖစ္ခ်င္ေရ ဆုိတုိင္း
ရီတမာပင္တန္း အဓိပဓိလမ္းမွာ
ထာဝရ မႏြမ္းမၾကီြခ်င္ခေကလဲ
တစ္ခါ တစ္ခါ ဘဝဆုိစြာက
ႏီြဦးရြက္ဝါတိပိုင္
ပင္ယံမျမဲထင္တုိင္းၾကဲတတ္စြာ မင္းလည္းသိေရ အတိုင္းရာ...

သံသယ ကကင္း
ေနာက္ဆုံးႏွဳတ္ဆက္ျခင္းစြာ
လာေရအခ်ိန္က အတုိင္း လုံးခ်င္တည္း
လွဳိိင္းပုတ္သံတိၾကား
ဂစၦပနဒီ မ်က္ရည္တိ
ဝမ္းပမ္းတနည္း ျမစ္ဖ်ားခံ ျပည့္လွ်ံစီခ ပ
လားယာ အေဝ...ပင္ရိပ္ျမံဳၾကီး...

ဂုေလာက္ဆုိေက
ေက်ာင္းဖြင့္ခ်ိန္ ေက်ာင္တက္ရက္တိက
DAY နိန္ ့ညတိမွာ
နိစၥဓူဝ အနာဂတ္ တနံတလ်ွား
ႏြယ္ခေရ သံေယာဇဥ္တိလည္း
ဝုိးတဝါးနန္ ့...
သမရိုး သင္ခန္းစာတိ
ညစာ မုိးေသာက္
ငါ ထထ ေယာင္ေအာ္မိေရ အထိ...
                                       ၈.၂.၂၀၀၈
(တကၠသိုလ္ ျပီးစ ညတစ္ညမွာ အလြမ္းတိနန္ ့အိမ္မွာရီးျဖစ္ခေရ ကဗ်ာေခ်)

No comments:

Post a Comment