၁။
ဝင္းေမာင္ေခ် ၁၀ တန္းေအာင္ဗ်ာယ္။ အမွတ္ကေတာ့ အကတ္မေကာင္း။ ၃၀၀ေက်ာ္
ေက်ာ္ေခ်ရာ။ ဂ်ီတိစီရုိ ့ ရီဆင္းစိုက္ပ်ိဳးေရးရို ့ေတာင္မမိန္။ ဆရာဝန္ဆိုေကထားဖိ။ ကိစၥ
မဟိ။ ရေရ။ ဝင္းေမာင္ေခ်ယေလာက္မမွန္း။ နယ္ အထကေက်ာင္းခြဲေခ်တစ္ခုက က်ဴသွ်င္
မဟိ။ ဆရာ မစုံတစ္စံုနန္ ့အေျခေနမွာ ယေလာက္အျမင့္ၾကီးတိကို မမွန္းထားမိခေစာ္ကို္ အျပစ္တစ္ခုလို့ေျပာဖို ့ဆိုေကလဲေျပာကတ္လီ။ မတတ္နုိင္ဗ်ာယ္။ ထားဖိယင္းခ်င့္ကို။ ဂု
ဆက္ပ်င္ရဖို ့ေစာ္က တကၠသိုလ္တက္ဖို ့ကိစၥ။ အိမ္တြင္းစီးပြားေရအေျခအေနကို ၾကည့္ဖို ့ ဆိုေက ဝင္းေမာင္ေခ်ရုိ ့က စားနုိင္ေသာက္နုိင္။ နယ္မွာ လရတတ္အသုိင္းအဝန္းထဲမွာ
ေတာင္ထည့္လုိ ့ရေရ။ ဆီြမ်ိဳးညာတကာတိလည္း တေတာင့္တတင္းဟိကတ္ေတ။ ဆိုခါ
ဝင္းေမာင္ေခ်ရို ့မိဘတိက ဝင္းေမာင္ေခ်ဆႏၵအရ တကၠသိုလ္တက္ဖို ့အားပီးကတ္ေတ။
ေမဂ်ာကိုေတာ့ခါ ့ဝင္းေမာင္ေခ်စိတ္ၾကိဳက္ရြီးခိုင္းကတ္ေတ။ ဝင္းေမာင္ေခ်ရို ့့မွာ ရွိနီ ေဘးေဘ တစ္ေယာက္ဟိေရ။ စကား တအားေကာင္းျပီးေက ေဒသအတြက္ အားထား စရာ။ လူတိုင္းကလည္းေလးစား ယုံၾကည္ကတ္ေတ။အငယ္ေခ်ခါကပင္ ဝင္းေမာင္ေခ် သူ ့
ေဘးေဘကို ကေကာင္းအားက်ခေရ။ ယင္းပိုင္နန္ ့ တကၠသုိလ္တက္ဖို ့ဝင္ခြင့္ျဖည့္ေစာ္မွာ
ဥပေဒေမဂ်ာကို ထိပ္ကထားပနာ တင္လုိက္ေတ။ တကၠသိုလ္ဝင္ခြင့္က်လာေရခါ သူေမ်ွာ္
လင့္ထားေရ ဥပေဒ ေေမဂ်ာက်လာခေရ။ တက္ရဖို ့တကၠသိုလ္က စစ္ေတြတကၠသိုလ္။ သူဝမ္းသာခေရ။ သူလည္းတနိန္ ့သူ ့ေဘးေဘပိုင္ ဥပေဒပညာသွ်င္ ရွိနီတစ္ေယာက္္ ျဖစ္လာရဖို ့။ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္တိနန္ ့ အားတက္ခပါေရ။
……………………………………
စစ္ေတြ။ ရခုိင္ျပည္နယ္ရဲ့ျမိဳ ့ေတာ္။ ရခုိင္ျပည္ေျမာက္ပိုင္းက အခ်က္အခ်ာက်ေရ ျမိဳ ့တစ္္ ျမိဳ့။သူတကၠသိုလ္တက္ရဖို ့ေစာ္က ယင္းျမိဳ ့မွာ။ သူရို ့ဇာတိက ျမန္မာနုိင္ငံရဲ့အၾကီးဆုံး ကၽြန္းတစ္ကၽြန္း။ ရမ္းျဗဲ။ သူက ယင္းရမ္းျဗဲေဒသရဲ့ တစ္နီရာက ေက်းလက္သားစစစ္ တစ္ ေယာက္။ ရခုိင္သားျဖစ္ေကလဲ သူရို ့ေဒသသားတိက ယင္းဖက္ပိုင္းကို အကတ္မေလ့
ကတ္။ ရန္ကုန္တက္ေရလူတက္။ နုိင္ငံျခားထြက္ေတလူထြက္နန္ ့ ယင္းပိုင္ရာ လားေလ့ဟိ
ကတ္ေတ။ စစ္ေတြ ေျမာက္ဦးဖက္ကိုဆိုေက ရခုိင့္ဂႏၶဝင္နယ္ေျမျဖစ္ေကလည္း လားေလ့
လားထမဟိကတ္။ သူ ့မိဘ သူ ့ဖိုးေဘာင္ သူ ့ဖီးဖီရို ့လည္း ယင္းဖက္နယ္ျမီတိကို မေရာက္ ဖူးခကတ္။ သူလည္းယင္းဖက္ပိုင္းကိုလားရဖို ့ေစာ္ကို ခ တာတာ။ ေယလဲ လား
ခ်င္စိတ္ကေတာ့ဟိနီမိေရ။ သူ ့ရို ့ေဒသခံဆရာမ တစ္ေယာက္ကေတာ့ တစ္ခါ ေျပာျပ ဖူးေရ။ ယင္းဖက္ပိုင္းသားတိက ရခုိင္မ်ိဳးကိုခ်စ္ရာမွာ မုန္းဖို ့ေကာင္းေလာက္ေတ ဆိုျပီး
ေက။ သူရို ့တိေဒေလာက္ပ်င္ထားလို ့လဲ ရခုိင္ဆိုေရ ဂုဏ္ပုဒ္တစ္ခု မေပ်ာက္မကြယ္ ဟိနီခေရ လတ္။ အရာလည္းဆရာမ ေျပာေစာ္တိမကန္။ ရခုိင္နန္းစစ္ရာျမိဳ ့။ မင္းဘာၾကီး။ မာရာယု။ သ်ွင္ျမဝါ။ မကန္ မကန္။ ေယလဲ ယင္းခ်င့္တိ ဝင္းေမာင္ေေဂါင္းထဲ
ကို မဝင္ခ။ သတိထားရေကာင္းမွန္း ၊မွတ္သားရေကာင္းမွန္းမသိခ။ ယင္းပိုင္နန္ ့ သူေစာ္
လူငယ္ဘာဝ ဗမာအခ်စ္သျခင္းေခ်တိ ဆိုပနာ အူျမဴးနီခေရ။ ၁၀တန္းတစ္နွစ္လုံး ပင္ပမ္းခသမွ် သူရို့ဆယ္ေက်ာ္သက္ေခ်တိအတြက္ ေဒအခ်ိန္ေစာ္ အလြတ္လပ္ဆုံး အခ်ိန္မလားေယ။
……………………………………………….
ဒီဇင္ဘာဝန္းက်င္။ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းတက္ဖို ့ဝင္းေမာင္ရို ့စစ္ေတြကိုလာခကတ္ေတ။ ေဒသတူ သူငယ္ခ်င္း၃ေယာက္နန္ ့ အထုပ္အပိုးကိုယ္စီ။ အႏြီးထည္ကိုယ္စီ့။ ရမ္ျဗဲေဆာင္းက အအီးဓာတ္တိကို ပပါးပပါး ျဖန္ ့ၾကဲလို ့။လူငယ္ဆိုေရဝိေသသမွာ သစ္္လြင္မွဳတိနန္ ့ထုံမႊန္း၊ ဘဝရဲ့ အလွပဆုံးလို ့ဆိုနုိင္ေရ မိုးထသားတစ္ခုမွာပ။ ဝင္း
ေမာင္ရုိ ့နယ္က ရမ္းျဗဲျမိဳ ့နယ္ထဲမွာပါေကလဲ ေက်ာက္ျဖဴနန္ ့ပိုပါးေရ။ ယင္းေၾကာင့္
ေက်ာက္ျဖဴကတဆင့္ ခရီးနွင္ဖို ့ ေက်ာက္ျဖဴကို အယင္လာခကတ္ေတ။ ကားစီးခရီး
ပင္လယ္ျပင္ကမ္းစပ္အတုိင္း လီႏုအီးတိက သူရုိ ့ဆံပင္တိကို လီမွာတလြင့္လြင့္ျဖစ္နီစီေရ။
ပင္လယ္ျပင္ရဲ့ ျမဴဆဆိုင္း ျပာလ့လဲ့ ေရာင္စဥ္တိကလဲ သူရုိ ့လူငယ္တိကို ပိုျပီးေက နုပ်ိဳစီေရပိုင္။ ပိုျပီးေေက တက္ၾကြစီေရပိုင္။ အေတြးတိက တနံတလ်ွား လမ္းခရီး တလ်ွာက္ျပန္ ့ၾကဲလို ့။
……………………………………………………….
ေက်ာက္ျဖဴစြာ သူရို ့ကို မြန္းတည့္ခ်ိန္အလွတိနန္ ့ဆီၾကိဳနီေရ။ ပြိဳင့္ကိုျဖတ္ လာေရခါ ျမိဴထဲကို ေရာက္ဗ်ာယ္ဆိုေရ အသိနန္ ့အထုပ္အပိုးတိကို ယူဖို ့ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အသင့္ပ်င္
ထားလိုက္ေတ။ ေက်ာက္ျဖဴရဲ့ မခို ့တရုိ ့လမ္းၾကားတိထက္မွာ ပ်ိဳျဖဴတိကေတာ လူးလာ
ဆန္ခတ္လားနီကတ္ေတ။ ေဒေစာ္ ေက်ာက္ျဖဴပညာေရးေကာလိပ္နားထင္ယင့္။ ကားက
ဂိတ္ထဲကို အရက္မူးသမားတစ္ေယာက္ပိုင္ ဒယိမ္းဒယိုင္ ျပီးဝင္လားေရ။ ကားပတ္ပတ္
လည္မွာ လူတိမကန္။ ကားေစာင့္ေတလူ ခရီးသည္ေေစာင့္ေတလူ ေဆာင္းပါး ေစာင့္ေတလူ။ လူ လူ လူတိ။ သူရို ့အုပ္စုလည္း ကိုယ့္အထုပ္အပိုးကိုကိုယ္ နွေနာင္း ကိုင္ပနာ ဆုိက္ကား ကိုယ္စီငွားယင္း ထြက္ခ်လာခကတ္ေတ။ ျမိဳထဲက အမ်ဳိးတစ္ေယာက္
အိမ္မွာတည္းဖိုေတာ့အစက စိတ္ကူးဟိခကတ္ေတ။ ေယလဲ လူကအားလုံး ၄ေယာက္။
အိမ္သ်ွင္ကိုအားနာေကာင္းထမန္း။ နီရဖို ့ေစာ္လည္းဇာနွစ္ရက္နီရဖို ့မွန္းမသိ။ စစ္ေတြသေဘၤာက တစ္ပတ္မွာ ၃ရက္ေလာက္ရာဟိေရထင္ယင့္။ ဇာပိုင္ပင္ဆိုဆို ၂ရက္၃ရက္ေလာက္ေတာ့ ၾကာနုိင္သိမ့္ေရ။ ျပီးေက လူတိကလည္း လလြတ္လလပ္နီ
ခ်င္ကတ္ေတ။ အမ်ိဳးတိအိမ္မွာဆိုေက ကိုယ္စိတ္ၾကိဳက္ လလြပ္လလပ္နီခြင့္ရခ်င္မွ ရဖို ့။
ယင္းပိုင္နန္ ့ ရဲေဘာ္ေလးေယာက္အၾကံညိွပနာ တည္းခိုခန္းတစ္ခုကို ျခီစၾကာလွည့္လာ ခကတ္ေတ။ ဆုိက္ကားသမားက သူနန္ ့ရင္းႏွီးကၽြမ္းဝင္ေရ တည္းခိုခန္းတစ္ခုကို ေမာင္းနွင္ တြန္းပို ့နီေရထင္ယင့္။ ဝင္းေမာင္ရို ့အုပ္စုမွာကား ေက်ာက္ျဖဴျမိဳ ့ရဲ့ အနုအရြတိ
ၾကားမွာ မိန္ ့ေမာအီဆိမ့္ယင္း ေျပာမဆုံးေတာသုံးေထာင္။
……………………………………………
ေက်ာက္ျဖဴမွာ သူရုိ ့တဒိုင္ ၂ ရက္ၾကာလခကတ္ေတ။ သေဘၤာေစာင့္ယင္းနန္ ့ ေက်ာက္ျဖဴရင္ခြင္ထဲက ခရီးတေထာင့္နား ညတိပ။ ေနာက္တရက္မိုးထသား စေစာ
စစ္ေတြခရီးအတြက္ ဝင္းေမာင္ရို ့အုပ္စု သေဘၤာဆိပ္ကိုထြက္လာခကတ္ေတ။ ငလပြိ ့
သေဘၤာဆိပ္။ စီးေတာ္ယာဥ္က ဆိုက္ကား။ ဆိုက္ေရာက္လာဖို ့ေစာ္က ေအာင္တံခြန္ ၄ သေဘၤာ။ အခ်ိန္က မိုးထသားစေစာ။ လူငယ္ ၄ေယာက္။ မွဳန္တိမွဳန္မႊား နွင္းျမဴငြိ ့ တိၾကားမွာ အာရုဏ္ဦးေစာ္ အေမွာင္စတိနန္ ့ ေရာထြီးလို ့သိမ့္။ ပတ္ဝန္းက်င္ အသ ံဗလံ တိကလည္း သူရုိ ့စိတ္တိကို လွဳပ္ဆြနီသေယာင္ေယာင္။ မီးေရာင္တိကလည္း လင္းလီလင္းလဲ့။ ျမိဳ ့ျပအငြိ ့အသက္နန္ ့ သူရုိ ့ရင္မွာ ပင္လယ္လွဳိင္းတိ တစ္လုံးျပီးတစ္လုံး။ ငလပြိ ့သေဘာဆိပ္မွာ သူရုိ ့တိ ခရိယာန္ဘာသာဝင္တိ ကယ္တင္သ်ွင္ကို ေစာင့္နီေစာ္ပိုင္ ဦးလုိင္တေမာ့ေမာ့ နန္ ့။ အရာခရီးသည္တိလည္း ကိုယ္စီကိုယ္စီ အသင့္ပ်င္လို ့ ။တိုက္ပြဲဝင္ ရဲေဘာ္တိ တုိက္ပြဲအတြက္ အသင့္ပ်င္ထားကတ္ေတ စတုိင္။ ယင္းမွာ သူရုိ ့ အုပ္စုထဲက ခင္ေမာင္ ဆိုေရ တစ္ေကာင္က တစ္စခန္းထလာေရ။ အိမ္သာတက္ခ်င္ ေရလတ္။ ဆိုးဆိုးဝါးဝါး အေျခအေန။ သူ ့အတြက္ဟိုလူမီး ေဒလူမီးနန္ ့ အိမ္သာစုံစမ္း ကတ္ရေရ။ သေဘၤာဆိပ္မွာ က အိမ္သာေစာ္ သ်ွာပါးပစၥည္းထင္ေရ။ ေနာက္ဆုံး ကံေကာင္းေထာက္မစြာ မလွမ္းမကမ္း က စီးပြားျဖစ္ အိမ္သာတစ္ခုမွာ အဆင္ေျပလခေရ။ ခင္ေမာင္က ထီေပါက္ေတ ကံထူးသွ်င္ ပုံစံမ်ိဳးနန္ ့ ဝမ္းသာအားရ ခုန္ေပါက္ပနာ အိမ္သာထဲကို ဝင္လားခေရ။ ၅မိနစ္ေလာက္အ ၾကာ ‘ပူ……..ပူ…….ပူ”နန္ ့ သေဘၤာ မွဳတ္သံၾကားလိုက္ရေရ။ ယင္းပိုင္နန္ ့ ခင္ေမာင္နန္ ့သူသေဘၤာနားကို အျပီးအလႊား ျပန္လာခရေရ။ ခင္ေမာင္က မ်က္နွာမသာမယာနန္ ့ ပစကလည္း ပြစိပြစိ ဇာေျပာခ်င္ေရမသိ။ မတတ္နုိင္။
………………………………………..
ေအာင္တံခြန္ ၄ သေဘၤာက ငလပြိ ့ဆိပ္ကမ္းကို လိွမ့္လိုလိွမ့္လို ့ဝင္လာဗ်ာယ္။ လူတိက လိုင္တေမာ့ေမာ့နန္ ့ ၾကည့္နီကတ္ေတ။သူရုိ ့တိလည္း အထုတ္အပိုးတိကို ေသသ်ွာ စိစစ္ပနာ အဆင္သင့္ပ်င္ထားကတ္ေတ။ သေဘာၤက ေဒမွာ ၁ နာရီေလာက္တန္ ့ဖို ့ သိမ့္ထင္ေရ။ ေယလဲေနာက္က်ခံနီလို ့မရ။ ၾကာေက နီရာရလိုက္ဖို ့မဟုတ္။သူရို ့တိမွာက
လက္မွတ္ရာ တစ္ခုရသိမ့္ေရ။ျဖစ္နုိင္ေက အခန္းေခ်ဘာေခ် ရနိုင္ဖို ့သိမ့္လား ၾကိဳးစား
ၾကည့္ရဖို ့။ စစ္ေတြသေဘၤာခရီးက မလြယ္။ တစ္ခါတစ္ခါ တစ္ရက္နန္ ့ေတာင္မေရာက္
လုိ ့ၾကားဖူးေရ။ ရာသီဥတုေကာင္းေက ကိစၥမဟိ။ ရာသီဥတုဆိုးေကေတာ့ ခရီးက မသက္ သာ။ သူရို ့တိ သေဘၤာထက္ကို စေစာစစီးတက္လာျဖစ္ခကတ္ေတ။ အဆင္းခရီးသည္တိ ကလည္း ဆဆူညညံနန္ ့ ဆင္းနီကတ္ေတ။ သေဘၤာထက္မွာ သူရို ့စုံစမ္းယင္း စုံစမ္းယင္း ကံေကာင္းေထာက္မစြာ အခန္းတစ္ဝက္ ရခကတ္ေတ။ သံတြဲက လူတိ။ ေက်ာင္းသားတိရာ။ သူရို ့ပိုင္ လူသစ္တိေတာ့့မဟုတ္။ နွစ္ေဟာင္းသမားတိထင္ေရ။
ဇာပိုင္ဆိုဆုိ သူရို ့အတြက္ ေအးေဆးက်လားေရမလားေယ။ အထုတ္အပိုးတိကို နီရာခ်ယင္း အခန္းထဲမွာ ျခီပစ္လက္ပစ္ ထုိင္ခ်ပစ္လိုက္ကတ္ေတ။ အိပ္လို ့ေတာ့မရ။
ဆိမ္ကမ္းနားက ရီျပင္မွာလဲ လွိဳင္းၾကက္ခြပ္တိနန္ ့ အာရုဏ္ေရာင္နီတိ ပ်ိဳ ့အံလာဗ်ာယ္။ ေဆာင္းျမဴတိကလည္း စေကစေက ပါး ပါးလာဗ်ာယ္။ ခရီသည္တိလည္း တစ္ေယာက္ျပီးတစ္ေယာက္တက္လာ စုံညီနီကတ္ဗ်ာယ္။ ဆဆူညညံ
စစည္ကကား သေဘၤာတစ္စီးရဲ့ ခရီးတစ္ေထာင့္ လူငယ္ ၄ေယာက္ရဲ့ ပထမဆုံး ဘဝပင္လယ္ျပင္ခရီးအစ။ သေဘၤာထြက္ဗ်ာယ္…….။ အပိုင္း ၂ ကို ဆက္ရန္….
==============================================
ခိုင္ရိန္ဇံ (6.3.2011)
No comments:
Post a Comment